THE GOOD NEWS MISSION

Rouwen om het verlies van een dierbare

Losing a loved one

Het verliezen van een geliefde is moeilijk en kan vele jaren duren om te genezen. Soms geneest het nooit, maar de pijn vermindert met de jaren.
Men kant het verlies van een geliefde niet licht opvatten. Maar geloof helpt je. Ik schrijf dit onderwerp met een aantal voorbeelden en waarschuwingen.

Soms zijn we "gelukkig" omdat God het lijden van de persoon beëindigt en dat als de persoon echt een gelovige in Jezus Christus was, weten wij dat hij of zij nu een beter leven in het paradijs heeft.
Maar als hij of zij geen gelovige was, kan alleen ons gebed de pijn over verloren persoon verlichten.

Ik was "gelukkig" toen mijn vader stierf. Hij had hersenkanker en artsen gaven hem nog twee maanden te leven. Maar God gaf hem 6 maanden en hij accepteerde Jezus Christus als Redder en 2 weken later stierf hij. Dank aan de Heer.

Job was verdrietig nadat zijn zeven zonen stierven. Bovendien kreeg hij veel lijden en zijn vrouw sprak slecht over God. De drie vrienden gaven slecht advies en Job moest, in Gods opdracht, offers voor hen brengen. Maar niet voor zijn vrouw, want God begreep haar pijn. En God gaf haar 7 nieuwe kinderen!

We moeten op onze woorden letten bij het troosten!

Het vreselijkste wat ik ooit hoorde, was:
De geestelijk gehandicapte zoon van een dominee van een grote kerk pleegde zelfmoord. Verschillende leden merkten op dat deze zoon nu in de hel was vanwege zijn zelfmoord. Hoe kunnen "gelovigen" dat zeggen? Ze baseerden het op het zesde gebod "Gij zult niet doden". Is dat waar? Deze zoon had een ernstige geestelijke handicap, hij wist mogelijk niet eens wat hij deed.
Kijk naar koning David, eerst pleegde hij overspel en daarna beraamde hij bewust de dood van Uria, de echtgenoot. Is koning David in de hel omdat hij het zesde en zevende gebod heeft overtreden?

Let op je woorden, alleen God is de rechter!

Op een dag bezocht mijn buurvrouw me. Ik was nog alleenstaand. "Help me alsjeblieft en leg uit waarom mijn zoon stierf?" Ze was geen gelovige. Wat zei ik? Op een avond toen ik op haar zoon paste, zei hij dat hij monsters op de muren in zijn kamer zag. Op dat moment was ik nog onschuldig en wist ik niets van demonen in Nederland. De zoon van 9 jaar oud stierf omdat een bus door het rode licht reed. Zijn hersenen laggen buiten zijn schedel.
Wat moest ik zeggen? Vertellen over deze monsters, dat hij nu vrij was? Dat de dood een gevolg is van zonde? Ik was sprakeloos en sprak maar een half uur met haar. Ik zat tegenover haar.
Pas op (val niet in Satans valkuil) om te omhelzen, dat kan meer problemen veroorzaken (Ga geïntimideerd worden).

Op een dag bezochten een dominee en ik een vrouw. Na afloop was de dominee boos dat ik weinig sprak. Ik had geen woorden. Weken later vertelde de dominee me dat de vrouw dankbaar was dat ik in gebed alles opgedragen had wat zij verteld had. Soms is troost gewoon luisteren.

We hebben niet veel kennis over God. Veel broeders en zusters zijn gestorven tijdens de Covid-19-pandemie. We weten niet waarom? Soms denk ik dat het komt omdat we in de eindtijd leven en velen in onze tijd geen lijden en verleidingen kunnen weerstaan. Alleen God weet hoeveel wij kunnen verdragen!

Wees voorzichtig om het geloof niet te verliezen

Hier is nog een verhaal, dit keer van een "gelovige" moeder. Vanaf 4-jarige leeftijd had de zoon kanker. Een tijdje was hij genezen, maar op 6-jarige leeftijd drong de kanker door in het ruggenmerg. Enkele maanden later werd hij opgenomen in het universitair ziekenhuis. De moeder bleef vele dagen en nachten bij hem. De jongen was gelukkig, een groot getuige van Jezus Christus, ook al wist hij dat hij niet zou genezen en na maanden stierf hij. Het huwelijk eindigde vele jaren later, de moeder bracht uren door bij het graf van de jongen. Ze klaagde veel bij God. Ze riep God ter verantwoording. Haar dochter trouwde met iemand van de Islam. Haar andere 28-jarige zoon gebruikt drugs en hij is niet getrouwd. En een Boeddhabeeld in het toilet. Een heel triest verhaal.

Andere keren verliezen kinderen hun vader op jonge leeftijd en blijft de moeder achter met de kinderen, die soms met financiële problemen kampt. Hertrouwen helpt niet, omdat je je overleden echtgenoot niet kunt "vergeten".

Een ander stel is "gelukkig" voor hun dochter die op 10-jarige leeftijd stierf en nu is de dochter gelukkig in het paradijs. Vanaf haar geboorte was ze blind, doof en stom, epilepsie, voelde ze nauwelijks als mensen haar aanraakten. Had sondevoeding nodig. Kerkmensen hielpen intensief. MAAR haar gebrek is er nog steeds. Haar vader heeft een boek "Mirthe, zij kleurde ons leven" geschreven. Dat kan anderen veel helpen.

Hoe kunnen we helpen?

BID voor de persoon. Wees je bewust. Help met de zorg voor de kinderen. Wees er voor hem of haar. Laat niet alleen. Vergeet de persoon niet (zelfs na jaren).

Bijbelse teksten

Psalm 23:4

Zelfs al ga ik door een dal van diepe duisternis, ik vrees geen kwaad, want Gij zijt bij mij; uw stok en uw staf, die vertroosten mij.

Op een bepaald moment in het leven gaan we allemaal door moeilijke tijden, soms letterlijk door het dal van de duisternis en de dood, het kan onze eigen dood zijn of die van een geliefde of een andere buitengewoon moeilijke situatie. Zelfs in deze momenten moeten we onthouden dat de Heer bij ons is, hier in dit vers bevestigt Hij het. Het maakt niet uit hoeveel angst ons omringt, hoe alleen je je ook voelt, maar geloof me, de Heer is bij je, Zijn woord liegt nooit.

Psalm 34:19

De Here is nabij de gebrokenen van hart en Hij verlost de verslagenen van geest.

Een persoon met een gebroken hart is iemand die gemakkelijk huilt over zijn zonden en echt berouw toont over elk van hen. Een persoon als deze heeft ook de neiging om gemakkelijk sympathie te voelen voor de pijn van de ander. Helaas is dit niet wat wij beleven. Onze ogen zijn droog. We bidden weinig. We huilen een beetje. We claimen weinig voor ons land. We zijn ongevoelig en met een verhard hart.

Het grootste probleem hiermee is dat God alleen nadert, dat wil zeggen, Hij is alleen bij degenen die dit gebroken hart hebben. Is God bij jou? Heb jij een gebroken hart?
Waarom hebben we een gebroken hart nodig?
Omdat het ons dichter bij God brengt! Dit is de belangrijkste reden.
Omdat de mannen van God in de Bijbel zo waren: David (Psalm 6:6), Jeremia (Klaagliederen 1:16), Jezus (Lukas 19:41)
Omdat het Woord ons zo leert.
De offers van God zijn een gebroken geest; een gebroken en verbrijzeld hart, o God, zult u niet verachten. Psalm 51:17.

David relateert de goddelijke beloften positief aan menselijk lijden: "Dit is mijn troost in mijn ellende, dat uw belofte mij levend maakt" (Psalm 119:50).

Door zoveel naar verkiezingscampagnetoespraken te luisteren, worden we sceptisch over het woord "belofte". Meestal worden verkiezingsbeloften niet vervuld nadat de kandidaat zijn ambt aanvaardt. David stak echter zijn hand in het vuur, in het aangezicht van goddelijke beloften. De dichter-koning had geen twijfels: de zekerheid van zijn onrustige leven werd tot het einde gehandhaafd dankzij Jehovah's ondersteunende belofte. Wat God beloofde, vervulde Hij altijd.

Het christelijke leven leiden is een uitdaging. Vanwege onze zwakheden en zonden. Vanwege de slechtheid van de wereld. Vanwege "de vurige pijlen van de Boze." Geloven in de realiteit van goddelijke beloften mag niet onze laatste redmiddel zijn. Het moet onze eerste houding zijn, onze houding om beproevingen het hoofd te bieden. Dit is een van de redenen om de Bijbel te kennen. De beloften van de Heer staan ​​in de Schrift, duidelijk en eenvoudig. Gelovigen zonder Bijbel lijden onnodig. Voor hen is Davids recept van toepassing: "Dit is mijn troost in mijn ellende, dat uw belofte mij levend maakt!".

Jesaja 43:2

Wanneer gij door het water trekt, ben Ik met u; gaat gij door rivieren, zij zullen u niet wegspoelen; als gij door het vuur gaat, zult gij niet verteren en zal de vlam u niet verbranden.

In dit vers vertelt God het Joodse volk dat Hij bij hen zal zijn in hun moeilijkste tijden, hen erdoorheen zal steunen, hen kracht zal geven om erdoorheen te komen en hen zonder schade uit de gevarenzone zal halen.
Wanneer je door het water gaat. Dit is een algemene belofte en betekent dat wanneer en waar ze ook door water of door vuur gaan, Hij hen zal beschermen. Want dit geldt voor de geschiedenis met het volk; en de verzekering hier is voor troost met het oog op de rampen en het lijden in Babylon. Vuur en water worden in de Schrift vaak gebruikt om rampen aan te duiden.
Wanneer u door vuur gaat. Dit is een uitdrukking van rampen en gevaar in het algemeen, zoals door vuur gaan. Het had echter een letterlijke vervulling in het geval van de drie vrome Joden die door Nebukadnezar in de vurige oven werden geworpen (Daniël 3:25, Daniël 3:27).
Met vuur en water wordt alle soorten ellende bedoeld waaraan we in dit leven onderhevig zijn; want we moeten niet alleen met rampen van één soort strijden, maar met rampen die oneindig veel verschillen. Op dezelfde manier vermaant de apostel Jakobus gelovigen om niet te bezwijken wanneer ze "in allerlei verzoekingen vallen" (Jakobus 1:2). En inderdaad, geloof moet op veel manieren worden beproefd; want het gebeurt vaak dat hij die in één gevecht overwinnaar was, door een andere soort verzoeking wordt gefrustreerd. Wij worden daarom getest door beproevingen, maar uiteindelijk bevrijd; we worden verward door de golven, maar we worden niet verzwolgen; we worden zelfs verbrand door de vlammen, maar niet verteerd. We hebben inderdaad hetzelfde gevoel van pijn als andere mensen, maar we worden ondersteund door de genade van God en versterkt door de geest van geduld, zodat we de moed niet verliezen; en uiteindelijk zal Hij zijn hand uitsteken en ons optillen.

Jesaja 49:13

Jubelt, gij hemelen, en juich, gij aarde, breekt uit in gejubel, gij bergen, want de Here heeft zijn volk getroost en Zich over zijn ellendigen ontfermd.

Jubelt, gij hemelen. Met het oog op de glorieuze waarheden die in de voorgaande verzen worden verklaard, dat koningen zouden opstaan ​​en vorsten zouden aanbidden; dat de Messias een licht zou zijn voor de heidenen, en dat de ware religie zou worden uitgebreid naar elk van de vier windstreken van de aardbol. Het idee in dit vers is dat het een tijd was waarin hemel en aarde reden zouden hebben om samen te juichen. Zo is het gebruikelijk in Jesaja om een ​​lofzang in te voegen bij de aankondiging van een grote en glorieuze waarheid, en om hemel en aarde aan te sporen om zich samen te verheugen, hij probeert ook de belofte te bevestigen die als twijfelachtig had kunnen worden beschouwd; want beproevingen kwellen ons geweten en laten het op zo'n manier wankelen, dat het niet zo gemakkelijk is om stevig op Gods beloften te rusten. Kortom, mensen blijven in spanning, beven of vallen volledig en vallen zelfs flauw. Terwijl ze onderdrukt worden door angst, bezorgdheid of verdriet, accepteren ze nauwelijks enige troost; en daarom moeten ze op verschillende manieren bevestigd worden. Dit is de reden waarom Jesaja de voordelen van deze verlossing in zulke verheven bewoordingen beschrijft, dat gelovigen, hoewel ze niets anders dan dood en verderf hebben gezien, toch hun hart kunnen opheffen in de hoop op een betere toestand. Dienovereenkomstig zet hij de zaak bijna voor hun ogen, zodat ze er volledig van overtuigd kunnen zijn dat ze de meest overvloedige reden tot vreugde zullen hebben; hoewel ze op dat moment niets anders dan verdriet en rouw zagen.

Jesaja 57:1-2

De rechtvaardige komt om en er is niemand, die het zich aantrekt, en de vromen worden weggerukt, terwijl niemand er acht op slaat, want vanwege de boosheid wordt de rechtvaardige weggerukt; hij gaat in vrede; zij die de rechte weg bewandeld hebben, rusten op hun legersteden.

De rechtvaardige komt om. Dit verwijst naar de tijd van Manasse. Grotius veronderstelt dat het verwijst naar koning Josia; wat verwijst naar martelaren in het algemeen. Maar het lijkt mij waarschijnlijk dat de profeet de staat van domheid wilde beschrijven die in zijn tijd heerste, en als bewijs daarvan wilde vragen dat het vrome deel van de natie werd weggenomen door een gewelddadige dood, en dat de natie er niet door werd beïnvloed. Zo groot was Manasse's schuld; zo hevig was de vervolging die hij tegen de rechtvaardigen uitlokte, dat er van hem wordt gezegd dat hij veel onschuldig bloed vergoot, totdat hij Jeruzalem van het ene einde tot het andere vulde. "Ik breng onheil over deze plaats en over haar inwoners" 2 Koningen 22:16. Er is bewijs dat Jesaja tot in zijn tijd leefde, en het is waarschijnlijk dat hij zelf een slachtoffer was van het geslacht van Manasse. Hoewel hij, vanwege zijn hoge leeftijd, afstand had gedaan van de openbare functies van het profetische ambt, kon hij toch niet ongevoelig zijn voor het bestaan ​​van deze kwaden, en zijn geest zou hem niet doen zwijgen, zelfs niet als hij in hoge ouderdom was, toen de aarde vol was van gruwelen, en toen het beste bloed van de natie werd vergoten als water. Het woord dat vertaald is met 'vergaan' (abad) en het woord dat vertaald is met 'weggenomen' (âsaph) duidt op geweld en is een indicatie van het feit dat ze werden weggenomen door een vroegtijdige dood.

EN ER IS NIEMAND DIE HET BEGRIJPT. Niemand wordt erdoor opgewonden of verontrust. Het sentiment van de passage is dat het bewijs is van grote domheid en schuld als mensen de rechtvaardigen zonder zorg zien sterven. Als de godvruchtigen sterven door vervolging en anderen niet wakker worden, laat dat zien dat ze het ermee eens zijn of geen vertrouwen in God hebben en niet willen dat zijn volk wordt bewaard; als ze op de gewone manier sterven en mensen er niet door worden beïnvloed, laat dat hun domheid zien. Het terugtrekken van een godvruchtige man uit het land is een openbare ramp. Zijn gebeden, zijn voorbeeld, zijn leven, behoorden tot de rijkste zegeningen ter wereld en de mensen moeten diep geraakt worden als ze worden weggenomen; en het laat hun schuld en domheid zien als ze het met onverschilligheid bekijken. Het bewijs van deze schuld neemt toe wanneer, zoals soms het geval is, de verwijdering van de rechtvaardigen door de dood een reden is om te juichen. De goddelozen haten de geheime berisping die wordt verschaft door een heilig leven, en zij voelen vaak een geheime vreugde wanneer zulke personen sterven.

Dat de rechtvaardigen worden weggenomen van het kwaad: Welke vreselijke rampen komen er over kerk en natie, wanneer de rechtvaardigen worden weggenomen. Hij zal in vrede binnengaan: De rechtvaardige man zal worden ontvangen in rust en veiligheid, waar hij buiten het bereik van naderende ellende zal zijn. Zij - De barmhartige mannen; zullen rusten in hun bedden - In hun graven worden niet ongepast een bed of een slaapplaats genoemd, de dood wordt in de Schrift gewoonlijk slaap genoemd; ieder die in zijn gerechtigheid wandelt - die wandelde, dat wil zeggen, leefde, in een oprechte en getrouwe vervulling van zijn plichten jegens God en mensen. Vitringa is van mening dat "de vervulling van deze profetie gezocht moet worden in de tweede helft van de negende eeuw en de daaropvolgende eeuwen, toen de pauselijke macht sterk toenam en de corruptie van de kerk even groot was als de vervolgingen en problemen van de gelovigen".

Klaagliederen 3:32

Want als Hij bedroefd heeft, ontfermt Hij Zich naar de grootheid van zijn gunstbewijzen.

Verzen 31 tot en met 33 vormen de sleutel tot een juist begrip van het hele boek Klaagliederen. Ze zijn de openbaring van Gods liefde achter al het lijden dat Hij Zijn kinderen heeft laten overkomen. De Heer staat geen tegenspoed toe zonder menselijk gedrag te evalueren. Hoewel God soms ellende toestaat, is het ook waar dat mensen het uitlokken. Voor God is kastijding Zijn "vreemde werk" (Jesaja 28:21). In Zijn soevereine voorzienigheid laat God soms "het kwaad gebeuren" om te voorkomen dat er nog grotere kwalen ontstaan.

De gelovigen kan er dus zeker van zijn dat hun straf slechts voor een tijd is, dan grijpen ze naar hoop en ontvangen zo onschatbare troost in al hun kwalen.

Matteüs 5:4

Zalig zijn zij die treuren, want zij zullen getroost worden.

Zalig zijn zij die treuren. Dit kan twee betekenissen hebben: of zij die gezegend zijn die het verlies van vrienden of bezittingen lijden, of dat zij die om de zonde treuren, gezegend zijn. Toen Christus kwam om bekering te prediken, om mensen ertoe aan te zetten hun zonden te betreuren en ze te verlaten, is het waarschijnlijk dat Hij een bijzonder oog op het laatste had. Vergelijk 2 Korintiërs 7:10. Tegelijkertijd is het waar dat het evangelie alleen ware troost kan geven aan hen die in nood zijn, Jesaja 61:1-3; Lukas 4:18. Andere bronnen van troost bereiken de diepe smarten van de ziel niet. Ze kunnen de gevoeligheden van de geest verminderen; ze kunnen een sombere en tegenzinnige onderwerping aan wat we niet kunnen helpen veroorzaken: maar ze wijzen niet op de ware bron van troost. Alleen in de God van genade; in de Redder; in de vrede die voortkomt uit de hoop op een betere wereld, en daar alleen is er troost, 2 Korintiërs 3:17-18; 2 Korintiërs 5:1.

1 Korintiërs 15:55-57

Dood, waar is uw overwinning? Dood, waar is uw prikkel? De prikkel des doods is de zonde en de kracht der zonde is de wet. Maar Gode zij dank, die ons de overwinning geeft door onze Here Jezus Christus.

  1. "Waar, o dood, is uw overwinning?"
    Paulus spreekt over de "dood" alsof het een persoon is. Dit is de kreet van triomf over de dood die Paulus denkt dat christenen zullen uiten als de tijd komt dat de dood hun moeders, vaders, zussen, broers, dochters en zonen niet langer kan stelen. De dood heeft de macht om christenen in het graf te leggen, waar ze gevangen worden gehouden. Wanneer de dood is afgeschaft, zullen christenen in de graven opstaan ​​uit de dood, uit hun graven komen en worden vrijgelaten in de eeuwigheid.
  2. "Waar, o dood, is uw prikkel?"
    De dood heeft de macht om pijn te veroorzaken en christenen te vernietigen, maar nadat hij ophoudt te bestaan, heeft hij die macht niet meer. Christenen zullen de dood niet langer vrezen. Sommige commentatoren interpreteren "prikkel" in deze context als de "angel" van een slang, schorpioen of de ijzeren punt van een angel. Een ossenprik was een lang wapen van 7 tot 8 voet lang met een scherpe ijzeren punt die werd gebruikt om ossen te hanteren. Het kon gebruikt worden om de ossen in een bepaalde richting te leiden, maar indien nodig kon het ook met meer kracht, zoals een speer, gebruikt worden.

De opstanding is de ultieme overwinning op zonde en dood. Deze twee weeën hebben de mens achtervolgd van de Hof van Eden tot op de dag van vandaag. Maar de opstanding zal het mogelijk maken dat het opperste verlossende werk van God werkelijk ervaren kan worden door de geredden. Zodra de geredden dit nieuwe lichaam ontvangen, zal het Woord vervuld zijn: De dood is verslonden in de overwinning (vers 54).

In de overwinning van het verrezen lichaam zal de angel van de dood worden weggenomen, omdat de angel van de dood zonde is (vers 56). Zonde bracht de dood voort en voegde er ook het gif en de bitterheid van wanhoop aan toe. Paulus verklaart dat de kracht van de zonde de wet is. De wet versterkt de zonde in de zin dat het de mens bewust maakt van de zonde en zijn macht en schuld vergroot, maar het voorziet niet in de overwinning erover (Rom. 7:7-13; 8:2-3). Maar God zij dank ... door onze Heer Jezus Christus (vers 57) geeft ons de overwinning over zonde en dood. Het hele verlossingsplan was ontworpen om deze totale triomf te bewerkstelligen.

Overwinning op zonde is zo verweven met de opstanding dat het ontkennen van de ene gelijk staat aan het ontkennen van de andere. Als de opstanding niet bestaat, is er geen mogelijkheid tot overwinning op zonde. Als er een volledige en absolute overwinning op zonde moet zijn, dan is opstanding een 'must'. Voor Paulus vertegenwoordigden overwinning op zonde en de realiteit van de opstanding het hoogtepunt van verlossing.

2 Korintiërs 1:3-4

Geloofd zij de God en Vader van onze Here Jezus Christus, de Vader der barmhartigheden en de God aller vertroosting, die ons troost in al onze druk, zodat wij hen, die in allerlei druk zijn, troosten kunnen met de troost, waarmede wijzelf door God vertroost worden.

Wij worden getroost nadat wij gekweld werden. Wij worden getroost omdat wij een zegen nodig hebben. Wij worden getroost om anderen te troosten. Hoewel elk van de bovenstaande uitspraken waar is, is de laatste het meest cruciaal. Er is iets aan troost dat niet volledig kan worden gerealiseerd totdat het met iemand anders wordt gedeeld. Het is die laatste stap in het genezingsproces van verdriet, teleurstelling, pijn en verlies. Totdat we de troost die we ontvangen delen, totdat we het doorgeven aan een ander, is onze troost zwak en oppervlakkig en beperkt. Troost, geeft het door aan een ander!

Hebreeën 4:16

Laten wij daarom met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade, opdat wij barmhartigheid ontvangen en genade vinden om hulp te verkrijgen te gelegener tijd.